Szkoła Podstawowa nr 1 w Szubinie nigdy nie bała się wyzwań. Posiada bogatą tradycję. Zawsze mobilizowała, motywowała i zobowiązywała. Jej istnienie to sukces wielu osób zarówno z Szubina jak i okolic. Nie sposób wymienić wszystkich, bo na przestrzeni 112 lat było ich wielu. Słowa uznania i wdzięczności należą się pierwszym i kolejnym dyrektorom i nauczycielom tej placówki. To oni tworzyli dorobek wielu pokoleń, torowali drogę do sukcesów uczniów. Wpływali na rozwój szkoły i jej pozytywny wizerunek.
Szkoła Podstawowa nr 1 to historia nie tylko wielopokoleniowej społeczności, ale również niezwykle istotny i bogaty fragment dziejów naszego miasta. Budynek „Jedynki” to charakterystyczny punkt tej części Szubina. Niezmiennie pełen zaangażowania pedagogów, osób nietuzinkowych. Dzisiejsze spotkanie to wyjątkowy moment, w którym historia i teraźniejszość na chwilę stały się jednością. Czas się zatrzymał. Czesław Miłosz istotę spotkań po latach ujął słowami „Przypomniane krajobrazy i ludzkie postacie łagodnieją i pięknieją, przenika je szczególne światło”. Przeszło minęło, nie wróci…. Kolejne pokolenie uczniów i nauczycieli – tworzą te historię” .
Przez całe życie człowieka czas przemawia do niego w przeróżnych językach: w języku miłości, wiary, doświadczenia, historii i wspomnień.
Szkoło! Czy pamiętasz? Tak powinnam rozpocząć dzisiejsze spotkanie. Co ma pamiętać szkoła? Dlaczego wracamy do wspomnień. Wspominacie Drodzy Absolwenci, bo czujecie emocjonalną wieź z placówką, z nauczycielami z koleżankami i kolegami. W tym momencie moje myśli i słowa kieruję w stronę tych, którzy zostawili w Szubińskiej Jedynce cząstkę swojego życia w stronę byłych dyrektorów, nauczycieli i pracowników. Wielu z nich nie ma wśród nas . Mimo, że nie ma nich wśród nas, pozostawili po sobie niezatarty ślad swojego istnienia. Uczcijmy minutą ciszy pamięć tych osób.
Drodzy Absolwenci, lata, które spędziliście w Szkole Podstawowej nr 1, nie zostały zapomniane.
To w murach tej szkoły rodziły się Wasze młodzieńcze uczucia radości, poznania, radość wiedzy, którą zaszczepili w Was Drodzy Wam Wychowawcy, tu zdobywaliście wiadomości o wielkim świecie, tu rodziło się koleżeństwo, przyjaźń, a niejednokrotnie i miłość.
„Gdy los Cię rzuci gdzieś w daleki świat ,
Gdy zgubisz szczęście swe i poznasz życia smak,
Zatęsknisz do rodzinnych stron
I wrócisz tu, wrócisz, gdzie twój dom (…)
Pod niebem wielkich miast swój zgubisz ślad,
Osiągniesz to, co chcesz, za rok, za parę lat.
Lecz gdy zdobędziesz wszystko już,
Z dalekich stron kiedyś tu.
Dzisiejsza obecność absolwentów świadczyć może, że ważne jest nie tylko, dokąd idziemy” i „jacy jesteśmy”, ale również „skąd pochodzimy”. Czymże bowiem jest pamięć, jeśli nie powrotem w czasie. Niezwykłym wehikułem, który pozwala nam odbyć podróż ku temu, co minione… Zadziwiające jest to, że im dalej jesteśmy od tego, co przeżywaliśmy, tym silniej za tym tęsknimy.
To słowa powitania absolwentów skierowane do gości przez panią dyrektor Marlenę Posadzy. Po 50 latach w szkolne mury powrócili absolwenci rocznika 1960, powrócili do swojej szkoły, by powspominać młodzieńcze lata i podzielić się refleksjami z czasów nauki. To dowód na to, że szkolne lata pozostają w pamięci na zawsze.
Naszych gości przywitała też pięknymi utworami z tamtych lat p. Jolanta Muzalewska, która zaśpiewała m.in. ,,Gdzie są chłopcy z tamtych lat…”. Dziękujemy naszym Absolwentom za odwiedziny i serdecznie zapraszamy ponownie.
Posadzy Marlena
Dyrektor szkoły
